"ΕΚΔΟΣΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ"

γράφει ο Δρ. Αναστάσιος Πλατής
ψυχίατρος

Θεωρώ ότι η έκδοση πιστοποιητικών για άδειες οπλοφορίας και ασφάλειας (security) πρέπει να τύχει της προσοχής των αρμόδιων οργάνων της Ψυχικής Υγείας και μάλιστα σ' αυτή την εποχή της έξαρσης της κοινωνικής βίας από άτομα και ομάδες. Πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά, όχι μόνο το λεγόμενο κοινό έγκλημα, αλλά και πολιτικές των οποίων η ναζιστικού χαρακτήρα υπόσταση βασίζεται στο "κοινωνικό μίσος" και στις δολοφονικές βιαιοπραγίες.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία κάθε ψυχίατρος έχει τη δυνατότητα, αβασάνιστα, να μοιράζει πιστοποιητικά σε όποιον του το ζητήσει, χωρίς να υπόκειται σε κανέναν έλεγχο, διατηρώντας μια ουδέτερη και διεκπεραιωτική στάση. Ταυτόχρονα, οφείλει να προβάλλεται και ως εγγυητής (ενώπιον του νόμου και της κοινωνίας) της σωστής και ψύχραιμης χρήσης του όποιου όπλου από τον οποιονδήποτε, ενώ τον εξετάζει μόνο μια φορά στο ιατρείο του ή στο νοσοκομείο.

Το θέμα έκδοσης Πιστοποιητικών Ψυχικής Υγείας για άδειες οπλοφορίας έχει απασχολήσει και την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, που έχει γνωμοδοτήσει ότι η ψυχιατρική και οι ψυχίατροι δεν έχουν τις γνώσεις ούτε τα μέσα για να μπορούν να βεβαιώσουν με ασφάλεια εάν ένα πρόσωπο μπορεί να φέρει πυροβόλο όπλο ή άλλο φονικό όργανο και πολύ περισσότερο να βεβαιώσει ότι το πρόσωπο αυτό σε κάθε περίσταση θα αντιδράσει σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεως που επικρατούν.

Η αδυναμία ασφαλούς εκτίμησης και πρόβλεψης γίνεται ακόμη μεγαλύτερη σε συνθήκες όπου το γενικότερο κλίμα χαρακτηρίζεται από έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, συναισθηματική απίσχναση, χλευασμό των ιδανικών, έκπτωση των αξιών, αμφισβήτηση θεσμών, πολιτική πενία και καθημερινά και συνεχώς επιδεινούμενα φαινόμενα υπέρμετρης, άλογης και όχι σπάνια ανθρωποκτόνου βίας.

Τα πρόσφατα γεγονότα, με την εκπυρσοκρότηση των όπλων στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος", στο Δήμο Αθηνών, στη Βουλή κ.ά. δικαιώνουν τις ανησυχίες μου.

Γι' αυτό λοιπόν, η έκδοση πιστοποιητικών ψυχικής υγείας πρέπει να τύχει της προσοχής των αρμόδιων οργάνων της ψυχικής υγείας, ώστε να μπει με κάποιον τρόπο ένας φραγμός.