- ΜΥΘΟΣ: Οι ψυχικές ασθένειες δεν είναι στην πραγματικότητα ασθένειες, όπως είναι ο διαβήτης ή τα καρδιακά νοσήματα.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Οι ψυχικές διαταραχές είναι ασθένειες, που χρειάζονται ιατρική παρακολούθηση. Έρευνες έχουν δείξει ότι για την εκδήλωση των ψυχικών διαταραχών ενέχονται γενετικοί, βιολογικοί και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, οι οποίοι μπορούν τις περισσότερες φορές να αντιμετωπιστούν.
- ΜΥΘΟΣ: Η κατάθλιψη οφείλεται σε αδυναμία του χαρακτήρα. Τα άτομα που έχουν κατάθλιψη θα μπορούσαν να απαλλαγούν από τα συμπτώματά τους, αν το ήθελαν πραγματικά.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη δεν σχετίζεται με την τεμπελιά ή με την αδυναμία του χαρακτήρα, αλλά με αλλαγές στη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Η ψυχοθεραπεία και η φαρμακοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν το άτομο να αναρρώσει.
- ΜΥΘΟΣ: Τον ψυχίατρο επισκέπτονται οι "τρελοί" και οι "βαριά" διαταραγμένοι.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο ψυχίατρος είναι γιατρός εξειδικευμένος στη διάγνωση και στην αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών. Στη διάρκεια αυτής της εξειδίκευσης, ο ψυχίατρος έρχεται σε επαφή με ευρύ φάσμα ψυχικών νοσημάτων. Συνήθως τα "βαριά" περιστατικά αποτελούν το μικρότερο κομμάτι της εξειδίκευσης, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα αφορά στα ψυχικά νοσήματα που αντιμετωπίζει ο μέσος άνθρωπος που ζει και εργάζεται στην κοινωνία.
- ΜΥΘΟΣ: Οι ψυχικές διαταραχές είναι το αποτέλεσμα κακής διαπαιδαγώγησης.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Δεν υπάρχουν δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι το οικογενειακό περιβάλλον, η ελλιπής διαπαιδαγώγηση ή η κακή ανατροφή προκαλούν μια ψυχική διαταραχή. Αντίθετα, υπάρχουν βιολογικά στοιχεία που πιστοποιούν επαρκώς τα βιολογικά αίτια της νόσου.
- ΜΥΘΟΣ: Οι ψυχικές νόσοι δεν θεραπεύονται.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Οι ψυχικές νόσοι θεραπεύονται. Ένα ποσοστό ασθενών θεραπεύονται πλήρως, οι υπόλοιποι σε μικρότερο βαθμό. Αυτό εξαρτάται από τη θεραπεία, αλλά και άλλους παράγοντες όπως είναι ο τρόπος ζωής, το κοινωνικό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον κ.ά.
- ΜΥΘΟΣ: Οι ψυχικά ασθενείς είναι επικίνδυνοι.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζονται από τις "ταμπέλες" και τον κοινωνικό ρατσισμό, ο ψυχικά ασθενής αντιμετωπίζεται με φόβο από τους συνανθρώπους του. Εντούτοις, έρευνες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά εγκληματικότητας μεταξύ των ψυχικά ασθενών δεν είναι αυξημένα. Οι περιπτώσεις παραβατικής συμπεριφοράς αφορούν άτομα παραμελημένα που δεν λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή και δεν χαίρουν σεβασμού και προσοχής από το περιβάλλον τους. Αντιθέτως, συχνά οι ψυχικά ασθενείς είναι θύματα εγκληματικών συμπεριφορών (βιαιοπραγιών, βιασμών κτλ.)
- ΜΥΘΟΣ: Ο ψυχικά ασθενής είναι άτομο περιθωριοποιημένο.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Άλλη μια λανθασμένη εντύπωση που επικρατεί στην εποχή μας είναι πως οι ψυχικά ασθενείς είναι άτομα που ζουν στο περιθώριο και δεν δύνανται να συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα. Η εντύπωση αυτή καλλιεργείται εξαιτίας του φόβου στιγματισμού, που κάνει τους ασθενείς διστακτικούς απέναντι στη γνωστοποίηση της ασθένειάς τους. Επίσης, μερικοί αποφεύγουν να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες, λόγω ανασφάλειας που προκαλεί η σκέψη μιας πιθανής αποτυχίας. Αν και δεν το γνωρίζουμε πάντα, πολλά άτομα με ψυχικές διαταραχές ζουν ανάμεσά μας και κατέχουν καίριες θέσεις στην κοινωνία μας, κάτι που αποτελεί επιπλέον απόδειξη ότι οι ψυχικές διαταραχές θεραπεύονται.
- ΜΥΘΟΣ: Οι ψυχικές νόσοι αφορούν μόνο τις φτωχές χώρες.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Οι ψυχικές νόσοι αφορούν όλες τις κοινωνίες και όλες τις εποχές, με διακυμάνσεις φυσικά ανάλογα με τη νόσο. Οι αγχώδεις διαταραχές, για παράδειγμα, ανθούν στις αναπτυγμένες κοινωνίες, αφού σχετίζονται άμεσα με τις αυξημένες ευθύνες και τους απαιτητικούς ρυθμούς της σύγχρονης ζωής. Επιπλέον, μελέτες έχουν αποδείξει ότι η πορεία των ψυχικών νόσων είναι καλύτερη στις φτωχές και μικρές κοινωνίες, καθώς εκεί ο ψυχικά ασθενής δεν υφίσταται το στιγματισμό και την περιθωριοποίηση.
- ΜΥΘΟΣ: Η κατάθλιψη εμφανίζεται πάντα ως αντίδραση σε ένα τραυματικό ή δυσάρεστο γεγονός της ζωής, όπως το διαζύγιο, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή η απώλεια της εργασίας.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη μπορεί πράγματι να πυροδοτείται από τραυματικά ή δυσάρεστα γεγονότα ζωής, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Στην αιτιολογία της εμπλέκονται και βιολογικοί συντελεστές, όπως η διαταραχή της ισορροπίας βιοχημικών ουσιών του εγκεφάλου, που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές.
- ΜΥΘΟΣ: Οι ψυχικές ασθένειες αφορούν κυρίως ηλικιωμένα άτομα.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Οι ψυχικές ασθένειες αφορούν όλες τις ηλικίες, με ηλικιακές αιχμές ανάλογα με τη νόσο. Η σχιζοφρένεια π.χ. θεωρείται ασθένεια της νεότητας, καθώς προσβάλει κυρίως άτομα 25-35 ετών. Οι αγχώδεις διαταραχές επίσης προσβάλουν άτομα νεαρής ηλικίας, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων της σύγχρονης ζωής. Η κατάθλιψη αφορά κυρίως άτομα σε μεταβατικές φάσεις της ζωής τους, όπως η εφηβεία, η μητρότητα, η συνταξιοδότηση, τα γηρατειά (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αφορά αποκλειστικά τους ηλικιωμένους).
- ΜΥΘΟΣ: Θα πάω σε ψυχολόγο, γιατί το πρόβλημά μου είναι "ελαφρύ" και δεν θέλω να πάρω φάρμακα.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Πολλοί άνθρωποι φοβούνται το στίγμα και υποτιμούν την ένταση του προβλήματος που αντιμετωπίζουν, αποφεύγοντας τον ψυχίατρο. Η αλήθεια είναι ότι όταν κάποιος αρχίζει να υπολειτουργεί σημαντικά σε προσωπικό, οικογενειακό και επαγγελματικό επίπεδο, η ψυχική διαταραχή έχει ήδη κλιμακωθεί σε μέτρια προς έντονη βαρύτητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή, για τη μείωση της έντασης των συμπτωμάτων και τη θετική εξέλιξη της θεραπείας. Εξάλλου, η επίσκεψη σε ψυχίατρο δεν συνδέεται απαραίτητα με χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.
- ΜΥΘΟΣ: Αν αρχίσω να παίρνω φάρμακα, θα πρέπει να τα παίρνω για το υπόλοιπο της ζωής μου.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Οι περισσότεροι άνθρωποι που παίρνουν φάρμακα πρέπει να τα λαμβάνουν ανελλιπώς για 6-9 μήνες. Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα συνεχίσουν την αγωγή για όλη τη ζωή τους. Ο γιατρός είναι αυτός που καθοδηγεί και υποδεικνύει πότε μειώνεται η δόση σταδιακά και πότε σταματάει η λήψη φαρμάκων. Πάντως, η απότομη αλλαγή της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα.
- ΜΥΘΟΣ: Μόνο οι ασθενείς με ιδέες αυτοκαταστροφής (αυτοκτονίας) χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η φαρμακευτική αγωγή δεν απευθύνεται μόνο στους ασθενείς με ιδέες αυτοκαταστροφής. Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν όλα τα άτομα που υποφέρουν να γίνουν καλά, να ζουν τη ζωή τους με τον τρόπο που επιθυμούν και να την απολαμβάνουν.
- ΜΥΘΟΣ: Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα προκαλούν εθισμό και αλλάζουν την προσωπικότητα.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα αντικαταθλιπτικά δεν προκαλούν εξάρτηση και εθισμό ούτε αλλάζουν την προσωπικότητα. Όταν η θεραπεία έχει ολοκληρωθεί, ο ασθενής με την καθοδήγηση και επίβλεψη του θεράποντος ιατρού μπορεί να διακόψει τα φάρμακα σταδιακά, χωρίς να προκύψει κάποιο πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου